Red Hot Chili ...

We zijn al bijna 2 maanden aan het reizen. Het gaat wel snel hoor. En ik weet het, we hebben nog 4 maanden te gaan, dus we mogen niet zeuren...

Vanaf het noorden van Argentinië zijn we bijna alleen maar in leuke plaatsjes geweest. En ik geloof dat het alleen maar leuker wordt. Als we mogen afgaan op de ervaringen die met ons gedeeld worden in de dormitories. Ik had voorheen zo mijn bedenkingen over het slapen in een gedeelde kamer. Je hebt geen privacy, je voelt je verplicht om een gesprek aan te gaan, je zit midden in andermans troep, je slaapt 9 van de 10 keer op een stapelbed. En iedereen houdt er andere slaaptijden op na, wat bijvoorbeeld betekent dat wanneer jij ligt te slapen, er om 4u 's nachts iemand moet klimmen op het bed boven jou wat natuurlijk met veel heisa gebeurt, zeker wanneer diegene een paar biertjes op heeft. En ik word erg makkelijk wakker. Iemand hoeft niet eens moeite te doen om op zijn/haar tenen te lopen, ik word toch wakker. Maar door het delen van een kamer, het niet hebben van privacy, je verplicht voelen om een gesprek aan te gaan, het zitten in elkaars troep en het slapen op stapelbedden, maak je wel sneller contact met andere mensen. Je leert mensen kennen uit verschillende uithoeken van de wereld en het kan dus zomaar zijn dat je je kamer deelt met een braziliaanse, een canadese, een japanner, een fransman, en een duitser. Een ieder heeft wel iets te vertellen over waar hij/zij vandaan komt en over de reizen die zij gemaakt hebben. En dat is alleen maar mooi. Met de braziliaanse Renata en de canadese Ashley met friese roots hadden we een klik. 4 dagen samen schept toch een soort van band. En dankzij deze 2 lieve dames wisten we te voorkomen dat we veel te veel geld zouden uitgeven aan de trip naar onze volgende bestemming. We wilden via Calama Chili de bus pakken naar Uyuni Bolivia, maar het is dus handiger om een 3-daagse trip te boeken vanuit San Pedro de Atacama naar Uyuni. Tijdens deze tocht stop je een aantal keren op de meest waanzinnige plekken van Bolivia (bijv. de zoutwoestijnvlaktes, enkele lagunes en nog meer), verblijf je 2 nachten in guesthouses in the middle of nowhere en eindig je de laatste dag in Uyuni. Vandaar uit kan je dan verder Bolivia in reizen. Dus dat kletsen in het Engels en het gebrekkige Spaans is altijd wel ergens goed voor. Je komt dingen te weten die in vele gidsen niet vermeld staan. Als we ons alleen maar richten op onszelf en dat lelijke kikkertaaltje van ons en niet onze horizon verbreden, dan missen we net die kleine details die ons leiden naar de grootse avonturen. En is dat niet waar het allemaal om draait deze reis?

San Pedro de Atacama is een mengelmoes van backpackers, seniorenreizigers, gezinnetjes, groepsreizigers, straatartiesten van over de hele wereld. Met het oog op dat de president van Chili wil dat het land in 2020 een eerste wereld land wordt, pompt de overheid veel geld in onder andere toerisme. Als ik het op basis van dit plaatsje mag beoordelen, zeg ik dat ze zeker door moeten gaan met wat zij doen. Maar dat neem niet weg dat ik denk dat een eerste wereld land worden op zo'n korte termijn niet echt haalbaar is. San Pedro is erg toeristisch en druk. Veel restaurantjes, veel souvenierszaakjes en een overdekte passage met nóg meer mooie spullen die niet in je backpack passen (óh jawel, één kussensloopje dan). Er wordt vaak gezegd dat je juist de toeristische plekjes moet vermijden en dat is in de meeste gevallen ook zo. Maar soms zijn juist de toeristische plekjes heel gezellig en leuk en zijn de faciliteiten ook beter geregeld. Ik vind het in dit plaatsje daarom ook goed in balans. Aan slaapplekken ontbreekt het hier niet, je hebt om de 50 meter wel een hostel, maar de wegen in het centrum zijn bijvoorbeeld niet geasfalteerd. Ik vind dat wel leuk, daarmee behoudt je nog de authenticiteit van zo'n plaats en gaat het door het toerisme gelukkig niet helemaal verloren. Er zijn zat (misschien zelfs te veel) tours agencies waar je tig verschillende soorten uitstapjes kunt boeken; sandboarden in de woestijn, drijven in een zoutwaterlagune (Laguna Cejar), de zon zien ondergaan bij een berglandschap wat lijkt op een maanlandschap (Valle de la Luna), natuurlijke geijsers bewonderen, uitgestrekte zoutwoestijnen (Salar de Tara) en nog veel meer. Kortom genoeg om te doen en genoeg waar je dat voor een schappelijke prijs (het zijn wel grote uitgaves, maar het is het geld meer dan waard) kunt regelen met vervoer, gids en soms wat te eten en een cocktailtje inbegrepen. We hebben ons laten vertellen dat er in Bolivia soortgelijke bezienswaardigheden zijn en die schijnen nog indrukwekkender te zijn. Vandaar dat we hier in Chili alleen de excursies hebben gedaan die je in Bolivia niet hebt. Wij zijn naar Valle de la Luna en Laguna Cejar geweest. Allebei fantastisch! Maar dat betekende wel dat we de 5 dagen dat we hier waren veel vrije tijd hadden (alsof we dat niet al hebben ;)). Veel chillen, lekker rond slenteren door het centrum, cryptogrammetje oplossen op het plein, mijn nieuwe weblog maken, nieuw verhaaltje schrijven en af en toe onze droge lippen insmeren met blistex. We zitten op +/- 2000 meter hoogte. Het is bloedheet hier. De lucht is ijl en onze lippen zijn schraal. Grappig! Ik dacht voorheen dat als ik droge lippen kreeg in de winter dat dat dan alleen kwam door de kou, maar het kan dus ook komen door ijle lucht. Heb ik ook weer wat geleerd.

Is het eerlijk, denk je, als ik zeg dat we in Chili zijn geweest, ookal waren het maar 5 dagen in één en dezelfde stad? Misschien wel, misschien niet. Doet er niet toe. We hebben in ieder geval genoten van San Pedro de Atacama en hopelijk San Pedro de Atacama ook van ons.

Xx tot in Bolivia