Peru in stijl

26 april 2016 - Máncora, Peru

De afgelopen weken hebben we ontzettend veel gedaan. We zijn dan ook flink aan het door reizen, gezien we genoeg tijd willen overhouden voor de kers op de slagroom van onze reis: Colombia! Maar dat komt over een paar weken.

Ik ga nu eerst even vertellen wat we hebben uitgespookt in Peru. Na Machu Picchu zijn we naar Huacachina geweest, een nagemaakte oase in de woestijn waar we voor het eerst hebben gesandboard en met een buggy over de duinen hebben gereden. Dat was nog eens een avontuur dat we niet hadden willen missen. Het leek alsof we in een nieuwe attractie zaten van de Efteling, we voelden ons weer even kind. En dat ook in Paracas, toen we per boot naar de Islas Ballestas gingen waar je pinguïns, veel verschillende soorten vogels, maar vooral heel veel zeeleeuwen kunt spotten.

En toen kwamen we aan in de hoofdstad Lima. En dat het de hoofdstad is werd al meteen bij aankomst in onze gezichten gewreven. Een ongekende drukte en chaos op de straat, waar we al een hele lange tijd geen last van hadden gehad. Ik dacht even dat we tijdens de busrit stiekem geteleporteerd waren naar Azië. Er wonen ongeveer 31 miljoen mensen in Peru waarvan ongeveer 9 miljoen in Lima. Het was zo druk dat het leek alsof alle 9 miljoen inwoners op de straat waren. Dus hier wilden we zeker niet langer blijven dan 2 dagen. Maar ook deze monsterstad heeft haar verborgen schatten. En gelukkig hebben we deze kunnen vinden. Voor sommige wijken, zoals Miraflores, duurde het vanaf ons hostel 3 kwartier met de bus voor we er waren en voor het historische centrum was het een klein half uurtje lopen, maar het was de moeite zeker waard. En je ziet dan tenminste de mooie kanten van de stad.

Na Lima gingen we de laatste keer de hoogte en de kou in in Peru. Het plaatsje heette Huaraz en daar was het dan toch echt de allerlaatste keer dat ik ging hiken deze reis. Ja jullie worden moe van m'n gemiep over dat hiken. Ik ook! Vandaar dat dit de laatste keer was, hoef ik er ook niet meer over te miepen. Het was, zoals altijd, wel een prachtige plek waar we naar toe zijn gehiked, dat dan weer wel. Maar dat is dus het hele eieren eten, alle mooie plekken liggen ergens verstopt achter een berg op 4000m hoogte. Alsof je het eerst moet verdienen door jezelf door het slijk te halen voor je weer een natuurwonder mag aanschouwen. Nou ik weet een leuk natuurwonder waar ik al maanden naar snak: Strand! En mijn gebeden werden gehoord. Onze volgende bestemming was Huanchaco, een badplaatsje aan de Peruaanse kust. Het was geen Caribisch bountystrand, maar dat maakte me niet uit. Ik kon eindelijk weer na lange tijd m'n bikini aan. En hier was het dan waar ik me voor het eerst ging wagen aan het surfen. Het was alweer 3 maanden geleden dat Shell het voor het eerst probeerde in Uruguay. En nu ging hij voor de 2e keer en deze keer ging ik wel mee. Voor mijn 1e keer en Shell's 2e ging het verbazingwekkend goed. Ik kon, na eerst een paar keer vallen natuurlijk, vrij snel op de plank staan. Dat lukt haast niemand de eerste keer, dus dat vond ik wel knap. Maar zo goed als het surfen ging in Huanchaco, zo slecht ging het in Máncora. Het strand was wel een stuk aangenamer dan het strand in Huanchaco, maar de golven waren niet op hun best. Ik had toch maar voor de zekerheid een surfleraar tot mijn beschikking genomen, want dat het de eerste keer goed ging was ook wel een beetje beginnersgeluk, dacht ik. Ik heb in dat uurtje les maar 2x gestaan. Het was echt terrible! En Shell die ging op eigen houtje oefenen, maar die lag ook alleen maar te peddelen en te wachten op een fatsoenlijke golf die maar niet kwam. Na mijn les ging ik het ook zonder leraar proberen. Maar ik had geen fijne plank gekregen om mee te oefenen, dus het ging sowieso niet lukken. Op het moment dat ik de handdoek in de ring wilde gooien, kwam er een potentiële golf aan. Ik twijfelde, maar besloot toch niet op de plank te gaan staan en in plaats daarvan bleef ik liggen en liet ik de golf mij meenemen naar de kant. Maar de golf bracht me naar de verkeerde kant en ik kwam terecht in een paar rotspartijen. Precies daar waar ik niet mocht komen van de leraar. Maar ik was er en ik kwam er maar niet uit. Gelukkig zag iemand dat ik aan het ploeteren was en heeft mij toen naar de kant geholpen. Ik liep uitgeput met m'n plank naar de surfschool en tijdens het lopen voelde ik ineens een scherpe pijn in m'n voeten. Ik keek naar beneden en zag bloed tussen m'n tenen. Hmm ik had flinke krassen gemaakt toen ik in de stenen terecht kwam, maar het was minder erg dan het er in eerste instantie uit zag. Beetje jodium erop en klaar is kees. Oh en een kleine boete voor de plank die ik beschadigd had :-$.  Een strandwandeling zat er niet meer in, maar gelukkig hadden we die de dag ervoor al gemaakt. In plaats daarvan hadden we de tuktuk gepakt terug naar het hostel en zijn we lekker gaan chillen bij het zwembad. Dat vind ik nou je laatste dag in Peru in stijl afsluiten.

Foto’s

1 Reactie

  1. Mel:
    4 mei 2016
    Zoo kort!! Ik wil meeeeeeer